بیماری پارکینسون بر اساس علت اصلی و سن شروع آن به انواع مختلفی طبقه بندی می شود. بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک، که در افراد حدود ۶۰ سال رخ می دهد، شایع ترین شکل است. بیماری پارکینسون زودرس بر بیماران جوان تر، اغلب قبل از رسیدن به سن ۵۰ سالگی تأثیر می گذارد.
علاوه بر این انواع، پارکینسونیسم ثانویه و پارکینسونیسم غیر معمول وجود دارد. این شرایط علائم مشابهی با بیماری پارکینسون دارند اما توسط عواملی غیر از خود بیماری مانند داروها، سکته مغزی یا اختلالات عصبی اولیه ایجاد می شوند.
هدف این مقاله بررسی انواع مختلف بیماری پارکینسون، از جمله علل پارکینسونیسم ثانویه و پارکینسونیسم غیر معمول است.
بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک
بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک (علت ناشناخته) شایع ترین نوع بیماری پارکینسون است. افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد و میانگین سن شروع آن حدود ۶۰ سال است.
علائم بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک به دو دسته تقسیم می شود – حرکتی (حرکتی) و غیر حرکتی.
علائم حرکتی بیماری پارکینسون عبارتند از:
- لرزش
- کندی حرکت ( برادی‌کینزی )
- سختی (سفتی)
- تعادل ضعیف
علائم حرکتی معمولاً خفیف شروع می شوند و با گذشت زمان به آرامی بدتر می شوند. آنها همچنین از یک طرف بدن شروع می شوند و در نهایت به طرف دیگر گسترش می یابند.
بیماری پارکینسون پیشرفته
در مراحل بعدی بیماری پارکینسون، علائم حرکتی آنقدر شدید می شود که دارو به خوبی از کار می افتد (منبع مطلب).مشکلات راه رفتن، صحبت کردن و بلع نیز برجسته می شود.
علائم غیر حرکتی بیماری پارکینسون می تواند قبل از اینکه حتی به تشخیص بیماری پارکینسون مشکوک شود، ایجاد شود.
علائم غیر حرکتی عبارتند از (منبع مطلب):
- اختلالات خلقی مانند افسردگی، اضطراب و از دست دادن انگیزه (بی تفاوتی)
- اختلالات خواب
- خستگی
- از دست دادن حس بویایی
- فوریت های ادراری
- کاهش عملکرد شناختی، مانند فراموشی
- روان پریشی همراه با توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند)
پارکینسون با شروع زودهنگام
بیماری پارکینسون با شروع زودرس، همچنین به عنوان پارکینسون با شروع جوانی شناخته می شود، نوع نادری از بیماری پارکینسون است که افراد بین ۲۱ تا ۴۰ یا ۵۰ سال را تحت تاثیر قرار می دهد (مطالعات محدوده های سنی متفاوتی را بیان می کنند).
علائم بیماری پارکینسون زودرس شبیه به بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک است، اما تمایل به پیشرفت آنها کندتر است (منبع مطلب). صرف نظر از این که افراد در زمان تشخیص در اوج زندگی خود هستند، علائم تأثیر روانی و اجتماعی شدیدتری دارند.
ویژگی متمایزبیماری پارکینسون زودرس این است که عوارض جانبی مربوط به لوودوپا (دارویی که برای درمان این بیماری استفاده می شود) مانند دیسکینزی (حرکات غیرقابل کنترل بدن) و پدیده فرسودگی (که در آن دارو کمتر اثر می کند) در مقایسه با بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک زودتر رخ می دهد.
به منظور تلاش برای به تاخیر انداختن این عوارض جانبی نامطلوب، پزشکان در ابتدا بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون زودرس را با آگونیست‌های دوپامین یا مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز درمان می‌کنند. اینها داروهای جایگزین لوودوپا هستند.
پارکینسون خانوادگی
اکثر موارد بیماری پارکینسون پراکنده هستند، به این معنی که ارثی نیستند و در اثر تعامل پیچیده عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شوند.
گفته می شود، حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد بیماری پارکینسون به ارث رسیده است. این موارد خانوادگی بیماری پارکینسون ناشی از جهش (تغییرات DNA) در ژن‌های خاصی است که از والدین ژنتیکی به فرزند منتقل می‌شوند.
دانشمندان چندین ژن مرتبط با بیماری پارکینسون را کشف کرده‌اند و کشف کرده‌اند که چگونه جهش‌های درون این ژن‌ها بر خطر و توسعه بیماری تأثیر می‌گذارند. به عنوان مثال، جهش در ژن SNCA با بیماری پارکینسون اتوزومال غالب مرتبط است.
اتوزومال غالب
الگوی توارث اتوزومال غالب به این معنی است که برای تظاهر بیماری فقط به یک نسخه از ژن نیاز دارید تا جهش یابد.
پارکینسونیسم ثانویه
با پارکینسونیسم ثانویه، فرد ممکن است یک یا چند مورد از علائم مرتبط با حرکت مشابه علائم بیماری پارکینسون را ایجاد کند.
برخلاف بیماری پارکینسون، پارکینسونیسم ثانویه در نتیجه یک فرآیند یا عامل زمینه ای مانند دارو، ضربه به سر، سموم، عفونت مغزی یا سکته مغزی رخ می دهد. همه اینها باعث مسدود شدن یا تداخل با سطح دوپامین یا عملکرد مغز می شود.
۱. پارکینسونیسم ناشی از دارو
پارکینسونیسم ناشی از دارو (DIP) شایع ترین نوع پارکینسونیسم ثانویه است. زمانی رخ می‌دهد که علائم بیماری پارکینسون پس از مصرف یک دارو، که معمولاً یک داروی ضد روان پریشی است، ایجاد می‌شود.
علائم حرکتی پارکینسونیسم ناشی از دارو شبیه علائم بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک است، با این تفاوت که تمایل دارند به طور مساوی در هر دو طرف بدن بروز کنند.
پزشکان می توانند تشخیص DIP را با توقف دارویی که به طور بالقوه باعث آن می شود، تایید کنند. پس از قطع دارو، علائم باید در عرض دو ماه برطرف شوند (منبع مطلب).
۲. پارکینسونیسم عروقی
پارکینسونیسم عروقی که پارکینسونیسم شریانی اسکلروتیک نیز نامیده می‌شود، نوعی پارکینسونیسم ثانویه است که در آن علائم حرکتی که در بیماری پارکینسون دیده می‌شود از سکته‌های عروق کوچک (لاکونار) در جسم سیاه یا عقده‌های بازال (دو ناحیه مغز) ایجاد می‌شوند.
سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که یک رگ خونی که مغز را تامین می‌کند مسدود شود یا در مغز خونریزی کند. بدون جریان خون کافی، سلول‌های مغز می‌میرند و بسته به ناحیه آسیب‌دیده مغز، علائم مختلفی بروز می‌کنند.
تشخیص سکته مغزی را می توان با آزمایش تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) مغز تأیید کرد. ترک سیگار و کنترل عوامل خطر مانند کلسترول بالا یا فشار خون بالا (فشار خون بالا) می تواند به پیشگیری از سکته کمک کند.
پارکینسونیسم غیر معمول
“پارکینسونیسم غیر معمول” یک اصطلاح کلی برای بیماری های عصبی است که علائم مشابهی از بیماری پارکینسون دارند، از جمله:
- زوال عقل با اجسام لوی
- آتروفی سیستم چندگانه
- فلج فوق هسته ای پیشرونده
- سندرم کورتیکوبازال
این چهار بیماری همگی با تجمع غیرطبیعی پروتئین در سلول های مغز مشخص می شوند. نوع و محل رسوب پروتئین در بین بیماری های مختلف متفاوت است.
تشخیص بیماری پارکینسون از این بیماری های پارکینسونی می تواند چالش برانگیز باشد، به ویژه در مراحل اولیه بیماری.
۱. زوال عقل با اجسام لوی
دمانس با اجسام لویی (DLB) معمولاً در افراد بالای ۵۰ سال رخ می دهد و با وجود مشکلات قابل توجه و متغیر در تفکر، حافظه و توجه (زوال عقل) مشخص می شود.
توهمات بصری مفصل و مکرر و اختلال رفتار خواب با حرکات سریع چشم (REM) (نمایش رویاهای واضح و عمدتاً ناخوشایند با صدا زدن یا حرکت دادن دست ها و پاها) علائم اصلی دیگر هستند.
هر دو دمانس با اجسام لویی و پارکینسون با وجود اجسام لویی در مغز مشخص می شوند. اجسام لوی توده های غیر طبیعی پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین هستند.
سایر علائم احتمالی دمانس با اجسام لویی عبارتند از (منبع مطلب):
- هذیان (باورهای نادرست)
- افسردگی، اضطراب و بی تفاوتی
- افتادن های مکرر
- تغییر رفتار مانند تحریک و پرخاشگری
بیماران مبتلا به DLB نیز معمولاً پارکینسونیسم (علائمی مانند لرزش، کندی و سفتی) را تجربه می‌کنند، اگرچه برای تشخیص ضروری نیستند.
۲. آتروفی چندگانه سیستم (MSA)
آتروفی سیستم چندگانه (MSA) یک بیماری عصبی نادر است که در نتیجه از بین رفتن سلول های عصبی درگیر در تنظیم حرکت و سیستم عصبی خودمختار ایجاد می شود.
۳. سیستم عصبی خودمختار
سیستم عصبی خودمختار شما جزء سیستم عصبی شما است که فرآیندهای غیرارادی مانند فشار خون و هضم را کنترل می کند.
مانند LBD و بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک، آتروفی سیستم چندگانه (MSA) با حضور توده های پروتئین آلفا سینوکلئین مشخص می شود. برخلاف بیماری پارکینسون، توده های پروتئین آلفا سینوکلئین در آتروفی سیستم چندگانه (MSA) در سلول های پشتیبان (به نام سلول های گلیال) و نه سلول های عصبی یافت می شوند.
علائم آتروفی سیستم چندگانه (MSA) معمولاً در دهه ۵۰ زندگی فرد ایجاد می شود و طی یک دوره ۵ تا ۱۰ ساله به سرعت پیشرفت می کند (منبع مطلب).
علائم آتروفی سیستم چندگانه (MSA) بسیار متغیر است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- علائم حرکتی مانند حرکات آهسته، سفتی، و مشکلات راه رفتن/تعادل
- سبکی سر، سرگیجه و غش
- از دست دادن غیر ارادی ادرار (بی اختیاری ادرار)
- اختلال رفتاری خواب REM
- گفتار نامفهوم یا صدای لرزان
- مشکل در بلع (دیسفاژی)
- حرکات غیر طبیعی چشم
۴. فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP)
فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) که به عنوان سندرم استیل-ریچاردسون-اولزفسکی نیز شناخته می شود، یک سندرم پارکینسونی غیرشایع است.
شروع آن، مانند بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک، در اواخر میانسالی است. با این حال، علائم PSP سریعتر از بیماری پارکینسون بدتر می شود (منبع مطلب).
فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) نوعی تائوپاتی است – یک بیماری تخریب کننده عصبی که با رسوب غیرطبیعی پروتئین تاو در مغز مشخص می شود. بیماری آلزایمر نیز نوعی تائوپاتی است.
علائم فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) بسیار متغیر است اما معمولاً شامل مشکلات راه رفتن و تعادل است که منجر به زمین خوردن و همچنین مشکل در کنترل حرکات چشم می شود.
سایر علائم فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) ممکن است شامل موارد زیر باشد (منبع مطلب):
- مشکلات شناختی و رفتاری، مانند فراموشی، بی تفاوتی و تکانشگری
- مشکل در بلع (دیسفاژی)
- حرکات آهسته و سفتی گردن/تنه بالایی
- اختلالات خواب، به ویژه بی خوابی (اختلال در توانایی به خواب رفتن یا ماندن در خواب)
- ریختن آب دهان و تولید بیش از حد بزاق
۵. سندرم کورتیکوبازال
سندرم کورتیکوبازال (CBS) یک بیماری عصبی نادر است که در سن متوسط ۶۴ سالگی ایجاد می شود و باعث تغییراتی در حرکت می شود (منبع مطلب). مشکلات زبانی و شناختی نیز ممکن است رخ دهد.
مانند بیماری فلج فوق هسته ای پیشرونده (PSP) و آلزایمر، در سندرم کورتیکوبازال (CBS)، سطوح غیر طبیعی پروتئین تاو در سلول های مغز جمع می شود و در نهایت منجر به مرگ آن سلول ها می شود.
معمولاً علائم حرکتی سندرم کورتیکوبازال (CBS) روی یک طرف بدن تأثیر می گذارد، مانند سفتی یک دست، پا یا هر دو.
سایر علائم حرکتی سندرم کورتیکوبازال (CBS) عبارتند از:
- آپراکسی (ناتوانی در انجام یک حرکت به دستور، علیرغم تمایل آنها)
- دیستونی (انقباضات غیرارادی عضلات)
- میوکلونوس ( تکان‌های سریع عضلانی که خارج از کنترل شما هستند)
- پدیده اندام بیگانه (حرکت غیرارادی یک اندام در حالی که همزمان احساس می کنید اندام خارجی است یا بخشی از بدن شما نیست)
شرایط مرتبط با پارکینسون
برخی از بیماری های عصبی شبیه بیماری پارکینسون و/یا مرتبط یا مرتبط با آن هستند.
۱. لرزش اساسی
لرزش اساسی (ET) باعث لرزش ریتمیک دست و بازو می شود. همچنین ممکن است سر، تنه، صدا و به ندرت پاها را درگیر کند. لرزش اساسی اغلب در خانواده ها دیده می شود و اختلالی است که به تدریج در طول زمان بدتر می شود.
برای اکثر موارد لرزش، تشخیص لرزش اساسی (ET) از بیماری پارکینسون نسبتاً ساده است. لرزش اساسی (ET) یک لرزش عملی است، به این معنی که با حرکت ایجاد می شود، مانند خوردن یا بستن بند کفش، یا زمانی که بازوها دراز هستند. از طرف دیگر لرزش بیماری پارکینسون در حالت استراحت رخ می دهد.
گفته می شود، بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب قبل از ایجاد علائم واضح تر بیماری پارکینسون، یک لرزش عملی دارند. کارشناسان مطمئن نیستند که آیا این لرزش عملی لرزش اساسی (ET) یا نشانه اولیه بیماری پارکینسون است.
رابطه بین لرزش اساسی (ET) و بیماری پارکینسون
چندین پیوند جالب دیگر، اگرچه هنوز به خوبی درک نشده اند، بین لرزش اساسی (ET) و بیماری پارکینسون یافت شده است (منبع مطلب).
۲. هیدروسفالی با فشار طبیعی
هیدروسفالی فشار طبیعی (NPH) یک بیماری عصبی در افراد مسن است که با تجمع مایع مغزی نخاعی (CSF) در بطن‌ها یا حفره‌های مغز ایجاد می‌شود.
علائم کلاسیک هیدروسفالی فشار طبیعی (NPH) عبارتند از:
- مشکل در راه رفتن
- زوال عقل
- بی اختیاری ادرار
علائم حرکتی پارکینسون، به استثنای لرزش در حالت استراحت، اغلب در میان افرادی که با هیدروسفالی فشار طبیعی (NPH) زندگی می کنند، رخ می دهد. این می تواند تمایز بین این دو بیماری را دشوار کند (منبع مطلب).
بررسی دقیق ویژگی های علائم و جدول زمانی می تواند مفید باشد. علائم حرکتی در بیماری پارکینسون در اوایل بیماری نامتقارن است (معمولاً در NPH متقارن است) و زوال عقل در بیماری پارکینسون تا مراحل بعدی رخ نمی دهد.
کلام پایانی
- بیماری پارکینسون (PD) یک بیماری تخریب‌کننده عصبی است که بر سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین در مغز تأثیر می‌گذارد. سه نوع اصلی بیماری پارکینسون وجود دارد – ایدیوپاتیک، زودرس و خانوادگی. همچنین شرایطی وجود دارد که علائم و نشانه‌های مشابهی از بیماری پارکینسون را دارند اما ناشی از چیز دیگری مانند دارو، سکته مغزی یا سایر فرآیندهای عصبی هستند.
- اگر فکر می کنید ممکن است شما یا عزیزتان علائم بیماری پارکینسونمانند سفت شدن ماهیچه ها، لرزش یا راه رفتن آهسته تر را تجربه کنید، لطفاً با پزشک مراقبت های اولیه یا یک متخصص اختلال حرکتی تماس بگیرید.
- در حالی که این علائم ممکن است ناشی از بیماری پارکینسون باشند، اما می توانند به بیماری دیگری نیز نسبت داده شوند. یک ارزیابی کامل به شما کمک می کند تا تشخیص درست را به دست آورید تا بتوانید با یک برنامه درمانی مناسب پیش بروید.
سوالات متداول
۱. آیا می توان انواع خاصی از پارکینسون را معکوس کرد؟
بیماری پارکینسون به استثنای پارکینسونیسم ناشی از دارو قابل برگشت نیست. این یک نوع پارکینسونیسم ثانویه است که از مصرف دارویی که دوپامین را در مغز مسدود می کند یا با آن تداخل می کند، به وجود می آید.
۲. آیا بیماری پارکینسون ارثی است؟
اکثر افراد مبتلا به پارکینسون سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند. اعتقاد بر این است که تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد بیماری پارکینسون ارثی هستند.
۳. تفاوت بین بیماری پارکینسون و بیماری هانتینگتون چیست؟
بیماری هانتینگتون یک بیماری ارثی است که توسط یک ژن معیوب ایجاد می شود که از والدین ژنتیکی به فرزند منتقل می شود. علائم شامل حرکات غیرقابل کنترل رقص مانند (کوریا) و تغییرات شخصیتی و خلقی است.
بیماری پارکینسون به طور معمول ارثی نیست و باعث سفتی، لرزش و کندی حرکات می شود.
