اختلال نعوظ یک بیماری شایع پزشکی است که با ناتوانی مداوم در دستیابی یا حفظ نعوظ کافی برای مقاربت جنسی مشخص می شود. در گذشته، اختلال نعوظ اغلب به عنوان “ناتوانی جنسی” شناخته می شد، اما این اصطلاح با گذشت زمان کمتر رایج شده است. این وضعیت می تواند ناشی از مشکلات در هر مرحله از فرآیند نعوظ باشد و ممکن است گهگاه یا مکرر توسط افراد تجربه شود.
اپیزودهای گاه به گاه اختلال نعوظ نسبتاً رایج هستند و می توانند به دلیل عواملی مانند استرس، تغییرات اخیر تغذیه ای یا اصلاح شیوه زندگی رخ دهند. این موارد معمولا موقتی هستند و جای نگرانی ندارند. با این حال، زمانی که اختلال نعوظ بیشتر می شود، ممکن است نشان دهنده مسائل بهداشتی زمینه ای باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد. علاوه بر این، حملات مکرر اختلال نعوظ می تواند نشانه ای از چالش های عاطفی یا رابطه ای باشد که ممکن است از راهنمایی و حمایت حرفه ای بهره مند شود.
توجه به این نکته مهم است که اختلال نعوظ می‌تواند بر افراد در هر سنی و پیشینه‌ها، بدون توجه به وضعیت سلامت کلی آنها تأثیر بگذارد. در حالی که برخی از موارد ممکن است به عوامل روانی مانند اضطراب یا افسردگی مرتبط باشند، برخی دیگر ممکن است ناشی از شرایط فیزیکی مانند دیابت، فشار خون بالا یا بیماری قلبی عروقی باشند.
دلایل ایجاد اختلال نعوظ چیست؟
اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction) یک وضعیت پیچیده با علل بالقوه مختلف، عاطفی و فیزیکی است. عوامل فیزیکی رایج در ایجاد اختلال نعوظ عبارتند از:
- بیماری قلبی عروقی: جریان خون ضعیف می تواند منجر به مشکلات در دستیابی به نعوظ شود.
- دیابت: سطح بالای قند خون می تواند به اعصاب و رگ های خونی لازم برای عملکرد مناسب نعوظ آسیب برساند.
- فشار خون بالا: فشار خون بالا مزمن ممکن است با آسیب رساندن به رگ های خونی و تأثیر بر جریان خون به اختلال نعوظ کمک کند.
- کلسترول بالا: سطح کلسترول بالا می تواند منجر به تجمع پلاک در شریان ها شود و جریان خون به آلت تناسلی را مختل کند.
- کم کاری تیروئید: کم کاری غده تیروئید می تواند باعث عدم تعادل هورمونی و کاهش میل جنسی شود.
- چاقی: اضافه وزن می تواند به مشکلات سلامتی مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری قلبی کمک کند که همگی از عوامل خطر اختلال نعوظ هستند.
- سطوح پایین تستوسترون یا سایر عدم تعادل هورمونی: عدم تعادل هورمونی ممکن است بر میل جنسی و توانایی دستیابی به نعوظ تأثیر بگذارد.
- بیماری کلیوی: مشکلات مزمن کلیه می تواند منجر به عدم تعادل هورمونی و کاهش جریان خون شود و به اختلال نعوظ کمک کند.
- افزایش سن: با افزایش سن، مردان ممکن است کاهش سطح تستوسترون و سلامت کلی را تجربه کنند که می تواند به اختلال نعوظ کمک کند.
- مشکلات رابطه: استرس، مشکلات ارتباطی یا نارضایتی از رابطه می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد و منجر به اختلال نعوظ شود.
- برخی داروهای تجویزی: برخی از داروهایی که برای درمان بیماری هایی مانند فشار خون بالا، افسردگی یا مشکلات پروستات استفاده می شوند ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که بر عملکرد نعوظ تأثیر می گذارد.
- اختلالات خواب: شرایطی مانند آپنه خواب می تواند الگوهای خواب طبیعی را مختل کند و به اختلال نعوظ کمک کند.
- مصرف مواد مخدر: مصرف تفریحی مواد مخدر از جمله کوکائین و آمفتامین ها می تواند باعث آسیب موقت یا دائمی به عروق خونی و اعصاب لازم برای نعوظ شود.
- مصرف الکل: مصرف بیش از حد الکل می تواند منجر به کاهش سطح تستوسترون شود و بر عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارد.
- سیروز کبدی: آسیب به کبد می تواند بر تعادل هورمونی تأثیر بگذارد و به اختلال نعوظ کمک کند.
- صرع: برخی از داروهای مورد استفاده برای کنترل تشنج ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که بر عملکرد نعوظ تأثیر می گذارد.
- استفاده از محصولات تنباکو: سیگار کشیدن یا استفاده از سایر محصولات تنباکو می تواند باعث آسیب عروق خونی شود و منجر به کاهش جریان خون و اختلال نعوظ شود.
- بیماری پارکینسون: این اختلال عصبی می تواند بر توانایی سیستم عصبی برای کنترل حرکات عضلانی، از جمله مواردی که در نعوظ نقش دارند، تأثیر بگذارد.
- ام اس: این بیماری خودایمنی ممکن است باعث آسیب عصبی شود که بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد و منجر به اختلال نعوظ می شود.
- آسیب به ناحیه لگن از طریق جراحت یا جراحی: آسیب یا روش های جراحی در ناحیه لگن می تواند منجر به آسیب عصبی یا عروق خونی شود که به اختلال نعوظ کمک می کند.
- بیماری پیرونی: این بیماری باعث ایجاد بافت اسکار در آلت تناسلی می شود و نعوظ را دشوار می کند.
عوامل عاطفی رایجی که به اختلال نعوظ (ED) کمک می کنند عبارتند از:
- استرس: استرس مزمن می تواند بر تعادل هورمونی تأثیر بگذارد و بر میل و عملکرد جنسی تأثیر منفی بگذارد.
- اضطراب: نگرانی یا ترس بیش از حد ممکن است به اضطراب عملکرد و مشکل در دستیابی به نعوظ منجر شود.
- افسردگی: شرایط سلامت روان مانند افسردگی می تواند باعث کاهش میل جنسی و مشکلات نعوظ شود.
- اضطراب عملکرد: ترس از ناتوانی در انجام فعالیت جنسی می تواند چرخه ای از اضطراب و اختلال نعوظ را ایجاد کند.
- مشکلات رابطه: مسائل حل نشده یا نارضایتی در یک رابطه ممکن است منجر به اختلال نعوظ شود زیرا سطح استرس افزایش می یابد و عملکرد جنسی چالش برانگیزتر می شود.
اختلال نعوظ می‌تواند ناشی از یک یا چند عامل باشد، که کار با پزشک خود را برای شناسایی و رسیدگی به شرایط پزشکی زمینه‌ای که به این مشکل کمک می‌کند ضروری می‌سازد. درباره علل اختلال نعوظ و نحوه مدیریت آنها بیشتر بدانید.
علائم اختلال نعوظ
اختلال نعوظ (ED ) یک مشکل رایج سلامت جنسی است که با مشکل مداوم در دستیابی و حفظ نعوظ در طول فعالیت های جنسی مشخص می شود. این اختلال می تواند به طور قابل توجهی بر اعتماد به نفس، روابط و کیفیت کلی زندگی مرد تأثیر بگذارد. توجه به این نکته مهم است که سایر اختلالات جنسی مرتبط با اختلال نعوظ وجود دارد، مانند:
- انزال زودرس (PE): این وضعیت شامل ناتوانی در کنترل انزال در حین رابطه جنسی است که در نتیجه ارگاسم خیلی سریع پس از دخول رخ می دهد. PE می تواند هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی برای افراد مبتلا ناراحت کننده باشد، زیرا ممکن است منجر به نارضایتی از عملکرد جنسی و روابط تیره شود.
- تاخیر در انزال: در این حالت فرد با وجود تحریک کافی در رسیدن به ارگاسم و انزال مشکل دارد. این وضعیت می تواند باعث ناامیدی و اضطراب شود، به خصوص اگر برای مدت طولانی ادامه داشته باشد یا بر زندگی شخصی فرد تأثیر منفی بگذارد.
- آنورگاسمی: این به ناتوانی در رسیدن به ارگاسم پس از تحریک جنسی زیاد اشاره دارد. آنورگاسمی می تواند اولیه باشد (هرگز ارگاسم را تجربه نکرده اید) یا ثانویه (قبلاً ارگاسم را تجربه کرده اید اما اکنون قادر به انجام آن نیستید). پرداختن به این موضوع ضروری است، زیرا ممکن است منجر به نارضایتی و ناراحتی عاطفی برای هر دو شریک درگیر در رابطه صمیمی شود.
اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، به خصوص اگر برای سه ماه یا بیشتر ادامه داشته باشند، بسیار مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند به تعیین اینکه آیا یک بیماری زمینه ای باعث ایجاد این علائم مانند دیابت، بیماری قلبی یا استرس می شود یا خیر کمک کنند و گزینه های درمانی مناسبی را برای مدیریت موثر این مشکل ارائه دهند. به یاد داشته باشید که بحث در مورد نگرانی های مربوط به سلامت جنسی با یک متخصص پزشکی تأثیر منفی بر شما ندارد. در عوض، مسئولیت پذیری و مراقبت فعالانه برای رفاه و روابط شما را نشان می دهد.
اختلال نعوظ چقدر شایع است؟
اختلال نعوظ یک مشکل رایج سلامت جنسی است که میلیون ها مرد را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد. بر اساس داده‌های موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی، تقریباً ۳۰ میلیون مرد در ایالات متحده به اختلال نعوظ مبتلا هستند (منبع مطلب).
با افزایش سن مردان، شیوع این بیماری به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. دانشگاه ویسکانسین تخمین می زند که به ازای هر دهه زندگی پس از ۴۰ سالگی، احتمال تجربه اختلال نعوظ خفیف یا متوسط ۱۰٪ افزایش می یابد. این بدان معناست که تقریباً ۶۰ درصد از مردان در دهه ۶۰ زندگی ممکن است با نوعی از اختلال نعوظ مواجه شوند (منبع مطلب).
در حالی که درست است که اختلال نعوظ با افزایش سن مردان شایع تر می شود، می تواند بر افراد جوان نیز تأثیر بگذارد. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۳ انجام شد نشان داد که تقریباً ۲۵ درصد از مردانی که به دنبال درمان برای اختلال نعوظ بودند زیر ۴۰ سال بودند. محققان ارتباط قوی تری بین عواملی مانند سیگار کشیدن و مصرف مواد مخدر و اختلال نعوظ در این مردان جوان در مقایسه با همتایان مسن تر خود یافتند. این نشان می دهد که انتخاب های سبک زندگی نقش مهمی در ایجاد اختلال نعوظ در بین افراد جوان دارد (منبع مطلب).
اگرچه این درست است که احتمال ابتلا به اختلال نعوظ با افزایش سن افزایش می‌یابد، اما بخشی اجتناب‌ناپذیر از پیری نیست. به طور کلی، حفظ سلامتی می تواند به حفظ عملکرد جنسی با افزایش سن کمک کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تأثیر پیری بر اختلال نعوظ و راه‌های حفظ یک سبک زندگی سالم، اینجا را کلیک کنید.
برای مردانی که مبتلا به دیابت تشخیص داده شده اند، همکاری نزدیک با پزشک برای مدیریت موثر سطح قند خون ضروری است. با انجام این کار، آنها می توانند خطر آسیب هایی که به طور بالقوه می تواند منجر به اختلال نعوظ شود را کاهش دهند. برای بررسی ارتباط بین دیابت نوع ۲ و اختلال نعوظ با جزئیات بیشتر، از صفحه اختصاصی ما در مورد این موضوع دیدن کنید.
آیا می توانم برای اختلال نعوظ آزمایش بدهم؟ دریافت تشخیص برای اختلال نعوظ
آزمایش اختلال نعوظ می تواند شامل مراحل مختلفی باشد، از جمله معاینه فیزیکی و بررسی سلامت و سابقه جنسی. پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تعیین اینکه آیا علائم شما ناشی از یک بیماری زمینه‌ای است یا خیر، تجویز کند.
معاینه جسمی
ارزیابی اختلال نعوظ (اختلال نعوظ ) معمولاً شامل چندین مرحله است، از جمله معاینه فیزیکی جامع و ارزیابی کامل سلامت کلی و سابقه جنسی. پزشک شما احتمالاً در صورت لزوم آزمایش‌های اضافی را برای تعیین اینکه آیا علائم شما به دلیل یک بیماری زمینه‌ای است یا خیر، درخواست می‌کند.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک ارزیابی های مختلفی را انجام می دهد مانند:
- گوش دادن به صدای قلب و ریه ها: این کار برای اطمینان از اینکه هیچ مشکل قلبی عروقی در ایجاد اختلال نعوظ وجود ندارد.
- بررسی فشار خون: فشار خون بالا می تواند یک عامل خطر برای اختلال نعوظ باشد.
- معاینه بیضه ها و آلت تناسلی: پزشک این نواحی را برای هر گونه ناهنجاری یا علائم کاهش جریان خون در ناحیه لگن بررسی می کند.
- ارزیابی عملکرد عصب در ناحیه لگن: این برای تعیین اینکه آیا مشکلات عصبی وجود دارد که ممکن است باعث اختلال نعوظ شود.
- انجام معاینه مقعد: پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه رکتوم دیجیتال (DRE) را برای ارزیابی پروستات شما انجام دهد، که می تواند به رد برخی شرایط مرتبط با اختلال نعوظ کمک کند.
علاوه بر معاینه فیزیکی، پزشک شما سابقه پزشکی شما و داروهایی را که در حال حاضر مصرف می‌کنید و می‌توانند به طور بالقوه به اختلال نعوظ کمک کنند، در نظر می‌گیرد.
تاریخچه روانی اجتماعی
پزشک از شما سؤالاتی می پرسد یا از شما درخواست می کند که پرسشنامه ای در مورد علائم، سابقه سلامتی و سابقه جنسی خود پر کنید. پاسخ ها می توانند به آنها در ارزیابی شدت اختلال نعوظ شما کمک کنند.
برخی از سوالاتی که ممکن است بپرسند عبارتند از:
- چه مدت است که اختلال نعوظ را تجربه می کنید؟ ناگهانی اتفاق افتاد یا به تدریج؟
- آیا با احساس میل جنسی، انزال یا رسیدن به ارگاسم مشکلی دارید؟
- چند وقت یکبار رابطه جنسی دارید؟ آیا این فرکانس اخیراً تغییر کرده است؟
- نعوظ شما چقدر محکم است؟ آیا این تحت تأثیر موقعیت های خاص یا انواع تحریک قرار می گیرد؟
- آیا صبح ها با نعوظ از خواب بیدار می شوید یا نیمه های شب؟
- رابطه فعلی شما چگونه است؟ شما و همسرتان چه انتظاراتی از یکدیگر دارید؟ آیا تغییراتی رخ داده است؟
- آیا اخیراً استرس زیادی را تجربه کرده اید؟
- در حال حاضر چه داروهایی مصرف می کنید؟ آیا از تنباکو، الکل یا داروهای بدون نسخه استفاده می کنید؟
- آیا شرایط زمینه‌ای دارید یا جراحی یا آسیبی به ناحیه لگن خود داشته‌اید؟
تست های اضافی
پزشک شما ممکن است آزمایشات بیشتری را برای کمک به تشخیص اختلال نعوظ انجام دهد. تست های مختلفی برای کمک به شناسایی مشکلات احتمالی در دسترس هستند، از جمله:
- سونوگرافی: این روش غیر تهاجمی شامل بررسی رگ های خونی آلت تناسلی برای تعیین اینکه آیا مشکلی در جریان خون آلت تناسلی وجود دارد یا خیر. فناوری اولتراسوند از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از ساختارهای داخلی استفاده می کند و به پزشکان اجازه می دهد عملکرد رگ های خونی را ارزیابی کرده و انسداد یا باریک شدن احتمالی را شناسایی کنند.
- تست آلت تناسلی شبانه: این آزمایش شامل استفاده از یک دستگاه قابل حمل با باتری است که کیفیت نعوظ شبانه شما را هنگام خواب اندازه گیری می کند. داده‌ها ذخیره می‌شوند و می‌توانند بعداً توسط پزشک شما قابل دسترسی باشند. اگرچه این آزمایش زمانی معمولا مورد استفاده قرار می گرفت، اما در سال های اخیر به دلیل پیشرفت در سایر روش های تشخیصی، شیوع آن کمتر شده است.
- تست تزریق: در طی این روش، دارو به آلت تناسلی برای تحریک نعوظ تزریق می شود. این به پزشک شما امکان می‌دهد استحکام نعوظ و مدت زمان آن را ارزیابی کند. همراه با تصویربرداری اولتراسوند، این آزمایش می تواند اطلاعات بیشتری در مورد پاسخ نعوظ و جریان خون در آلت تناسلی ارائه دهد.
- آزمایش ادرار: تجزیه و تحلیل نمونه های ادرار می تواند به شناسایی شرایطی مانند دیابت که ممکن است به اختلال نعوظ کمک کند کمک کند. سطوح بالای قند در ادرار می تواند نشان دهنده قند خون کنترل نشده باشد که به طور بالقوه منجر به آسیب عصبی می شود که بر عملکرد جنسی تأثیر می گذارد.
- آزمایش‌های خون: آزمایش‌های خون می‌توانند شرایط سلامتی مختلفی را که ممکن است باعث اختلال نعوظ شما شوند یا به آن کمک کنند، از جمله دیابت، بیماری قلبی، مشکلات تیروئید و سطوح پایین تستوسترون را نشان دهد. تشخیص دقیق این عوامل زمینه‌ای برای برنامه‌ریزی مؤثر درمان بسیار مهم است. درباره اینکه چگونه آزمایش خون می تواند به تشخیص اختلال نعوظ کمک کند بیشتر بیاموزید.
با انجام این تست های تشخیصی، پزشکان می توانند علل اختلال نعوظ را بهتر درک کنند و درمان شما را بر اساس آن تنظیم کنند. برای مدیریت موفق و بهبود عملکرد نعوظ، شناسایی هر گونه بیماری زمینه‌ای که ممکن است به علائم شما کمک کند، ضروری است.
درمان های اختلال نعوظ
درمان اختلال نعوظ به علت زمینه ای بستگی دارد. شما ممکن است نیاز به استفاده از ترکیبی از درمان ها، از جمله دارو درمانی یا گفتار درمانی داشته باشید.
داروها
پزشک شما ممکن است داروهای خوراکی مختلفی را برای کمک به مدیریت علائم اختلال نعوظ (ED ) توصیه کند. ممکن است لازم باشد چندین گزینه را قبل از یافتن گزینه ای که به طور موثر به موقعیت خاص شما رسیدگی می کند، امتحان کنید. داروهای خوراکی زیر با افزایش جریان خون به آلت تناسلی و در نتیجه درمان اختلال نعوظ عمل می کنند:
- آوانافیل (Stendra): این دارو در عرض ۳۰-۱۵ دقیقه شروع به کار کرده و تا ۶ ساعت باقی می ماند.
- سیلدنافیل (ویاگرا): به طور معمول در عرض ۳۰ دقیقه تا یک ساعت موثر است و مدت زمان آن تا ۴ ساعت است.
- تادالافیل (سیالیس): این گزینه به دو صورت استفاده می شود – استفاده روزانه یا در صورت نیاز، با اثرات ماندگاری تا ۳۶ ساعت برای اولی و ۲۴-۳۶ ساعت برای دومی.
- واردنافیل (لویترا، استاکسین): مانند سایر داروها، در عرض ۳۰ دقیقه تا یک ساعت شروع به کار می کند و تا ۴-۵ ساعت باقی می ماند.
آلپروستادیل (Caverject، اختلال نعوظ ex، MUSE) داروی دیگری است که می تواند برای درمان اختلال نعوظ استفاده شود. این دارو به دو شکل وجود دارد: به عنوان شیاف آلت تناسلی یا به صورت خود تزریقی در پایه یا کنار آلت تناسلی. با این حال، در بیشتر موارد، آلپروستادیل به تنهایی به عنوان تزریق استفاده نمی شود و در عوض با داروهای دیگر مانند فنتولامین و پاپاورین در فرمول Trimix ترکیب می شود.
اگر پزشک شما سطوح پایین تستوسترون را تشخیص دهد، ممکن است درمان جایگزینی تستوسترون (TRT) را برای کمک به رفع این مشکل اساسی که به اختلال نعوظ کمک می کند توصیه کند.
برخی از داروهایی که برای شرایط دیگر استفاده می شوند نیز می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث اختلال نعوظ شوند. داروهای فعلی خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا تعیین کنید که آیا آنها می توانند باعث ایجاد یا تشدید علائم اختلال نعوظ شما شوند. پزشک شما ممکن است بتواند درمان های جایگزین را تجویز کند یا رژیم دارویی شما را بر این اساس تنظیم کند.
مهم است که هیچ دارویی را بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید، زیرا تغییرات ناگهانی می تواند منجر به عوارض جانبی و عوارض شود.
داروهای اختلال نعوظ می توانند در برخی افراد عوارض جانبی مانند سردرد، گرگرفتگی یا ناراحتی معده ایجاد کنند. اگر عوارض جانبی ناخوشایندی را از این درمان ها تجربه کردید، برای راهنمایی با پزشک خود تماس بگیرید. آنها ممکن است بتوانند داروی متفاوتی را توصیه کنند یا دوز را برای به حداقل رساندن هرگونه تأثیر منفی بر سلامتی شما تنظیم کنند.
علاوه بر این، برخی از داروهای قلبی می توانند تداخلات شدیدی با داروهای اختلال نعوظ داشته باشند که منجر به عوارض جانبی خطرناکی می شود. همیشه قبل از شروع درمان جدید برای اختلال نعوظ، پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله نام و دوز آنها) مطلع کنید.
گفتار درمانی
تعدادی از عوامل روانی می توانند باعث اختلال نعوظ شوند، از جمله:
- استرس
- اضطراب
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- افسردگی
اگر اختلال نعوظ روانشناختی را تجربه می کنید، ممکن است از گفتار درمانی بهره مند شوید. در طی چندین جلسه، شما و درمانگرتان درباره موارد زیر بحث خواهید کرد:
- عوامل اصلی استرس یا اضطراب
- احساسات شما در مورد رابطه جنسی
- درگیری های ناخودآگاه که می تواند بر سلامت جنسی شما تأثیر بگذارد
اگر اختلال نعوظ بر روابط شما تأثیر می گذارد، با یک مشاور روابط نیز صحبت کنید. مشاوره رابطه می تواند به شما و شریک زندگیتان کمک کند تا از نظر عاطفی دوباره با هم ارتباط برقرار کنید، که ممکن است به اختلال نعوظ شما نیز کمک کند. اثرات استرس و اضطراب بر اختلال نعوظ را بررسی کنید.
پمپ های وکیوم
درمان پمپ خلاء یک روش غیر تهاجمی است که برای تحریک نعوظ با ایجاد خلاء در یک دستگاه طراحی شده خاص استفاده می شود. این فرآیند شامل کشیدن خون به آلت تناسلی و در نتیجه حالت نعوظ است. دستگاه پمپ خلاء از اجزای متعددی تشکیل شده است که برای رسیدن به این اثر با هم کار می کنند.
قطعات اصلی دستگاه پمپ خلاء عبارتند از:
- یک لوله پلاستیکی که روی آلت تناسلی قرار می گیرد و به عنوان ناحیه ای که خلاء ایجاد می شود عمل می کند.
- یک پمپ، که با خارج کردن هوا از داخل لوله پلاستیکی کار می کند، بنابراین خلاء ایجاد می کند که خون را به آلت تناسلی می کشد. این عمل به ایجاد نعوظ کمک می کند.
- یک حلقه الاستیک که با برداشتن دستگاه به پایه آلت تناسلی منتقل می شود. هدف این حلقه حفظ نعوظ پس از رسیدن به آن است.
حلقه الاستیک با منقبض کردن رگ های خونی در پایه آلت تناسلی عمل می کند، از بازگشت خون به گردش خون جلوگیری می کند و اجازه می دهد نعوظ برای مدتی پایدار بماند. به طور معمول، یک فرد می تواند حلقه الاستیک را تا ۳۰ دقیقه قبل از برداشتن آن در جای خود بگذارد. این گزینه درمانی برای مردانی مناسب است که در دستیابی یا حفظ نعوظ به دلیل عوامل مختلف مانند سن، شرایط سلامتی یا داروها با مشکل مواجه می شوند.
آیا می توانم داروهای اختلال نعوظ مانند ویاگرا و سیالیس را به صورت آنلاین سفارش دهم؟
از آنجایی که داروهای اختلال نعوظ مانند سیالیس و ویاگرا نیاز به نسخه دارند، برای خرید آنلاین این داروها باید با پزشک مشورت کنید. خوشبختانه، بسیاری از خدمات آنلاین معتبر می توانند شما را با یک پزشک تجویز کننده یا متخصص پزشکی مرتبط کنند و داروهای اختلال نعوظ شما را مستقیماً به خانه شما ارسال کنند. در اینجا نگاهی اجمالی به برخی از شرکت‌هایی که توصیه می‌کنیم می‌پردازیم.
راه های جایگزین برای مدیریت اختلال نعوظ
ورزش برای اختلال نعوظ
برخی تمرینات نیز می توانند به اختلال نعوظ کمک کنند.
تمرینات کگل
تمرینات کگل حرکات ساده ای هستند که برای تقویت عضلات کف لگن طراحی شده اند که نقش مهمی در حمایت از اندام ها و کنترل جریان ادرار و مدفوع دارند. برای انجام موثر تمرینات کگل، مراحل زیر را دنبال کنید:
- عضلات کف لگن خود را شناسایی کنید: با تلاش برای متوقف کردن جریان ادرار در میانه، محل این عضلات ضروری را پیدا کنید. ماهیچه هایی که در طول این عمل منقبض می شوید، عضلات کف لگن شما هستند.
- ماهیچه های شناسایی شده در مرحله قبل را به مدت ۳ ثانیه منقبض کنید: هنگامی که عضلات صحیح را پیدا کردید، آنها را محکم بفشارید و تا سه عدد نگه دارید.
- عضلات را رها کنید: پس از ۳ ثانیه نگه داشتن، به آرامی انقباض را رها کرده و عضلات را کاملا شل کنید.
- تمرین را چند بار تکرار کنید: این دنباله از انقباضات و رهاسازی را ۱۰ تا ۲۰ بار پشت سر هم انجام دهید و در صورت لزوم بین ست ها استراحت کوتاه کنید. برای نتایج مطلوب، روزانه سه ست را تکمیل کنید.
مطالعه ای در سال ۲۰۰۵ اثرات تمرینات کگل را بر روی مردان مبتلا به اختلال نعوظ (ED ) بررسی کرد. شرکت کنندگان به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه تمرینات منظم عضلات کف لگن را زیر نظر فیزیوتراپیست انجام دادند، بیوفیدبک دریافت کردند و در مورد تغییرات سبک زندگی مطلع شدند. گروه دوم فقط در مورد اصلاح سبک زندگی مشاوره دریافت کردند (منبع مطلب).
پس از سه ماه، مردان گروه اول بهبود قابل توجهی را در عملکرد آلت تناسلی به دلیل تمرین منظم کگل تجربه کردند. در مقابل، آنهایی که در گروه دوم بودند پس از مدت مشابه کمترین بهبود را مشاهده کردند. برای سه ماه بعد، به همه شرکت‌کنندگان تمریناتی در خانه داده شد تا به اجرا ادامه دهند. در پایان شش ماه، ۴۰٪ از همه شرکت کنندگان عملکرد نعوظ طبیعی خود را به دست آوردند، از جمله برخی از گروهی که در ابتدا کمتر فعال بودند.
بررسی ادبیات جدیدتر در سال ۲۰۱۹ نیز از اثربخشی تمرینات کف لگن در درمان اختلال نعوظ و انزال زودرس حمایت کرد. با این حال، محققان قادر به شناسایی یک برنامه ورزشی ایده آل بر اساس عواملی مانند فراوانی و شدت نبودند (منبع مطلب).
هنگام شروع تمرینات ورزشی کگل، ممکن است ابتدا در حالت دراز کشیدن تمرین کنید. همانطور که با حرکات راحت‌تر می‌شوید، سعی کنید آنها را در حالت نشسته یا ایستاده انجام دهید تا یک رژیم تمرینی متنوع‌تر داشته باشید.
ورزش هوازی
شرکت در ورزش های هوازی متوسط تا شدید نه تنها به سلامت کلی کمک می کند، بلکه می تواند به بهبود جریان خون در سراسر بدن کمک کند و به طور بالقوه مشکلات اختلال نعوظ (اختلال نعوظ ) را کاهش دهد. نمونه هایی از این ورزش ها شامل دویدن، شنا، دوچرخه سواری و پیاده روی سریع است.
یک بررسی جامع که در سال ۲۰۱۸ انجام شد، تأثیر ورزش هوازی بر اختلال نعوظ را با بررسی مجموعا ۱۰ مطالعه تجزیه و تحلیل کرد. بر اساس یافته های خود، محققان پیشنهاد کردند که انجام حداقل ۱۶۰ دقیقه فعالیت هوازی هفتگی برای یک دوره شش ماهه می تواند منجر به کاهش قابل توجه مشکلات نعوظ افراد شود.
در مطالعه دیگری در همان سال، محققان رابطه بین آمادگی جسمانی و سطح تستوسترون را در گروهی متشکل از ۸۷ مرد که مبتلا به اختلال نعوظ بودند، بررسی کردند. نتایج نشان داد که سطوح بالاتر چربی بدن، به ویژه چربی شکمی، با سطح تستوسترون همبستگی منفی دارد. این نشان می دهد که انجام ورزش منظم نه تنها ممکن است به افزایش تستوسترون کمک کند، بلکه به کاهش چربی بدن نیز کمک می کند و در نتیجه به طور بالقوه علائم اختلال نعوظ را کاهش می دهد.
قبل از شروع یک رژیم ورزشی جدید، برای افراد بسیار مهم است که با پزشک خود مشورت کنند، به خصوص کسانی که دارای شرایط پزشکی از قبل موجود مانند بیماری قلبی یا سایر مشکلات سلامت زمینه ای هستند که می تواند با فعالیت بدنی شدید تشدید شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ارتباط بین ورزش و اختلال نعوظ ، به دنبال اطلاعات اضافی از منابع معتبر باشید.
یوگا
یوگا یک تمرین باستانی است که بر ارتباط بین ذهن، بدن و روح تمرکز دارد. نشان داده شده است که فواید سلامتی متعددی از جمله بهبود آرامش و کاهش سطح استرس دارد. استرس یا اضطراب می تواند یک عامل کمک کننده به اختلال نعوظ باشد، که پرداختن به این مسائل را برای کاهش علائم ضروری می کند. مطالعه ای در سال ۲۰۱۰ که شامل ۶۵ مرد بین ۲۴ تا ۶۰ سال بود، بهبود قابل توجهی را در عملکرد جنسی پس از شرکت در یک برنامه ۱۲ هفته ای یوگا نشان داد. با گنجاندن حرکات خاص یوگا در روتین خود، ممکن است از علائم اختلال نعوظ نیز تسکین پیدا کنید.
- یکی از این ژست ها حالت کبرا (Bhujangasana) است که به تحریک اندام های شکمی و افزایش جریان خون در ناحیه لگن کمک می کند. این افزایش گردش خون می تواند به مرور زمان منجر به عملکرد بهتر نعوظ شود. حالت مفید دیگر، حالت پروانه (Baddha Konasana) است که عضلات کشاله ران و لگن را هدف قرار می دهد و به کاهش تنش در این نواحی کمک می کند که ممکن است به اختلال نعوظ کمک کنند.
- ژست کودک (بالاسانا) گزینه مفید دیگری برای کسانی است که از اختلال نعوظ رنج می برند. این چین ملایم رو به جلو می تواند به آرامش ذهن و کاهش استرس کمک کند و در عین حال کمر و باسن را نیز کشش دهد. علاوه بر این، تنفس عمیق را تقویت می کند، که نشان داده شده است که تأثیر مثبتی بر سلامت و تندرستی کلی دارد.
- بریج پوز (Setu Bandha Sarvangasana) گزینه عالی دیگری برای بهبود عملکرد نعوظ است. این حالت به تقویت عضلات کف لگن، افزایش جریان خون به آلت تناسلی و کاهش تنش در کمر و باسن کمک می کند. همچنین اندام های تولید مثل را تحریک می کند که می تواند به سلامت کلی جنسی کمک کند.
- ژست جسد (ساواسانا) بخشی ضروری از هر تمرین یوگا است، زیرا به بدن و ذهن اجازه می دهد تا کاملاً استراحت کند و فواید حالت های قبلی را جذب کند. این حالت می تواند به ویژه برای کسانی که با اختلال نعوظ دست و پنجه نرم می کنند مفید باشد، زیرا آرامش عمیق و وضوح ذهنی را تشویق می کند، که هر دو برای بهبود عملکرد جنسی بسیار مهم هستند.
گنجاندن این پنج حالت یوگا در برنامه روزانه خود ممکن است با تقویت آرامش، کاهش سطح استرس و افزایش جریان خون در ناحیه لگن، به کاهش علائم اختلال نعوظ کمک کند. به یاد داشته باشید که ثبات در هنگام تمرین یوگا کلیدی است، بنابراین مطمئن شوید که هر روز یا هفته زمانی را به این تمرین قدیمی اختصاص دهید تا نتایج بهینه به دست آید.
مواد غذایی مفید برای اختلال نعوظ
اختلال نعوظ یک مشکل رایج مردان است که اغلب به دلیل مشکلات جریان خون ایجاد می شود. حفظ سلامت رگ های خونی می تواند هم در پیشگیری و هم در درمان اختلال نعوظ مفید باشد. یکی از راه‌های دستیابی به این هدف، انتخاب آگاهانه سبک زندگی، مانند گنجاندن برخی غذاها در رژیم غذایی است.
یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ نشان داد که یک رژیم غذایی مبتنی بر گیاه می‌تواند به طور بالقوه به درمان اختلال نعوظ با افزایش جریان خون بهتر و سلامت کلی قلب کمک کند. گنجاندن تعداد بیشتری از این غذاهای سالم در وعده های غذایی روزانه ممکن است برای مردانی که علائم اختلال نعوظ را تجربه می کنند یا به دنبال جلوگیری از ایجاد این بیماری در آینده هستند، مفید باشد (منبع مطلب).
برخی از عناصر کلیدی یک رژیم غذایی گیاهی که می تواند به بهبود جریان خون کمک کند شامل مصرف بیشتر میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، حبوبات، آجیل و دانه ها است. این غذاهای غنی از مواد مغذی سرشار از آنتی اکسیدان ها، فیبر، ویتامین ها، مواد معدنی و سایر مواد مغذی ضروری هستند که از سلامت قلب و عروق و سلامت کلی حمایت می کنند.
علاوه بر گنجاندن بیشتر غذاهای گیاهی در رژیم غذایی خود، کاهش یا حذف غذاهای فرآوری شده، چربی های اشباع شده و قندهای اضافه شده را در نظر بگیرید که می توانند به التهاب و گرفتگی عروق کمک کنند. در عوض، پروتئین های بدون چربی مانند ماهی و مرغ، چربی های سالم موجود در آووکادو و روغن زیتون و کربوهیدرات های پیچیده از غلات کامل را انتخاب کنید.
حفظ وزن سالم نیز برای جریان خون و سلامت کلی قلب بسیار مهم است. چربی اضافی بدن می تواند منجر به التهاب، فشار خون بالا و سایر عوامل خطر مرتبط با اختلال نعوظ شود. با پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و انجام فعالیت بدنی منظم، می‌توانید برای دستیابی به وزن سالمی که جریان خون بهتر را پشتیبانی می‌کند و احتمال ابتلا به اختلال نعوظ را کاهش می‌دهد، کار کنید.
درمان های طبیعی برای اختلال نعوظ
برای برخی افراد، داروهای طبیعی ممکن است به درمان اختلال نعوظ کمک کند.
۱. گیاهان و مکمل ها
اختلال نعوظ یک مشکل رایج است که بسیاری از مردان با آن مواجه هستند، و گیاهان و مکمل های مختلفی وجود دارد که برای درمان بالقوه این بیماری با درجات مختلف موفقیت مورد مطالعه قرار گرفته است. برخی از این درمان های طبیعی عبارتند از:
- شاتاواری : این گیاه قرن ها در طب آیورودا برای بهبود سلامت جنسی، افزایش میل جنسی، و افزایش نشاط کلی مردان استفاده شده است. اعتقاد بر این است که با ارتقاء تعادل هورمونی و حمایت از سطح تستوسترون سالم کار می کند.
- دهیدرواپی آندروسترون (DHEA) : DHEA یک هورمون طبیعی است که توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود که در برخی مطالعات با بهبود عملکرد جنسی مرتبط است. به عنوان یک مکمل بدون نسخه، ممکن است به تقویت میل جنسی و افزایش سطح انرژی کمک کند، که می تواند به عملکرد کلی جنسی بهتر کمک کند.
- جینسنگ : جینسینگ یک گیاه محبوب است که به دلیل خواص تطبیق زایی اش شناخته شده است، به این معنی که به بدن کمک می کند تا خود را با استرس سازگار کند و به سلامت کلی کمک می کند. جینسینگ قرمز کره ای، به ویژه، به دلیل پتانسیل آن برای بهبود عملکرد نعوظ با افزایش جریان خون به آلت تناسلی و افزایش تولید اکسید نیتریک مورد مطالعه قرار گرفته است.
- اِل-آرژنین : این اسید آمینه پیش ساز اکسید نیتریک است که نقش مهمی در شل شدن بافت ماهیچه صاف، از جمله رگ های خونی که آلت تناسلی را تامین می کند، ایفا می کند. با افزایش سطح اکسید نیتریک، ال:آرژنین ممکن است به بهبود عملکرد نعوظ با افزایش جریان خون و بهبود عملکرد جنسی کلی کمک کند.
- ال کارنیتین : این اسید آمینه در تولید انرژی در سلول ها نقش دارد و به دلیل پتانسیل آن برای بهبود باروری و عملکرد جنسی مردان مورد مطالعه قرار گرفته است. برخی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است به افزایش تعداد، تحرک و مورفولوژی اسپرم کمک کند و منجر به بهبود سلامت باروری شود.
- یوهیمبه : یوهیمبه عصاره ای از پوست یک درخت آفریقایی است که به طور سنتی برای درمان اختلال نعوظ استفاده می شود. این دارو با مسدود کردن گیرنده های آلفا:۲ در بدن عمل می کند که می تواند منجر به افزایش جریان خون و بهبود نعوظ شود. با این حال، باید توجه داشت که یوهیمبه می تواند عوارض جانبی مانند اضطراب، افزایش فشار خون و ضربان قلب نامنظم ایجاد کند، بنابراین باید با احتیاط مصرف شود.
- علف هرز بز شاخدار و روی (زینک) : علف هرز بز شاخدار گیاهی است که قرن ها در طب سنتی چینی برای تقویت میل جنسی و بهبود عملکرد جنسی استفاده می شود. اعتقاد بر این است که با افزایش سطح تستوسترون و افزایش سرزندگی کلی مردان کار می کند. از سوی دیگر، روی یک ماده معدنی است که نقش مهمی در تولید تستوسترون و حفظ سطح اسپرم سالم دارد. کمبود روی می تواند به کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ کمک کند، بنابراین اطمینان از مصرف کافی روی می تواند به کاهش این علائم کمک کند.
در حالی که برخی از این گیاهان و مکمل ها در درمان اختلال نعوظ نویدبخش بوده اند، قبل از شروع هر طرح درمانی جدید، مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی ضروری است. این تضمین می کند که درمان انتخاب شده برای نیازهای خاص و شرایط سلامتی شما ایمن و مناسب است.
هشدار!
گیاهان و مکمل ها را برای درمان اختلال نعوظ نخرید مگر اینکه ابتدا با پزشک خود صحبت کنید. بسیاری از آنها توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تایید نمی شوند، به این معنی که ممکن است حاوی مواد اضافی باشند که در برچسب آنها ذکر نشده است.
علاوه بر این، برخی از مکمل ها، مانند یوهیمبه، با عوارض جانبی بالقوه خطرناک همراه هستند.
۲. طب سوزنی
طب سوزنی شکل باستانی طب سنتی چینی است که شامل قرار دادن سوزن های نازک و استریل در نقاط خاصی از بدن برای کمک به کاهش مشکلات مختلف سلامتی از جمله اختلال نعوظ (ED) است. این عمل مبتنی بر این باور است که این نقاط تیز توسط کانال ها یا نصف النهارهایی که انرژی از طریق آنها جریان می یابد به هم متصل می شوند. تصور می شود با تحریک این نقاط طب سوزنی، طب سوزنی جریان انرژی یا چی را در بدن متعادل می کند و بهزیستی کلی را ارتقا می دهد.
مکانیسم دقیقی که توسط آن طب سوزنی ممکن است برای درمان اختلال نعوظ کار کند هنوز نامشخص است، با تحقیقات در مورد اثربخشی آن اغلب نتایج غیرقابل قطعی به همراه دارد. برخی از مطالعات نشان می دهد که می تواند برای اختلال نعوظ روانی مفید باشد، در حالی که برخی دیگر تاثیر آن را بر اختلال نعوظ فیزیکی زیر سوال می برند. این عدم وضوح، تعیین میزان استفاده از طب سوزنی را به عنوان یک گزینه درمانی موثر دشوار می کند.
یک بررسی تحقیقاتی در سال ۲۰۱۹ مزایای بالقوه طب سوزنی را در درمان اختلال نعوظ مورد بررسی قرار داد و شواهدی را در حمایت از استفاده از آن برای اختلال نعوظ روانی یافت، اما قبل از نتیجه گیری قطعی به مطالعات بیشتری نیاز است. تعداد محدودی از مطالعات در مورد این موضوع و یافته‌های اغلب بی‌نتیجه آنها نیاز به تحقیقات بیشتر برای تعیین اثربخشی واقعی طب سوزنی به عنوان یک درمان برای اختلال نعوظ را برجسته می‌کند (منبع مطلب).
هنگامی که طب سوزنی را به عنوان گزینه ای برای درمان اختلال نعوظ در نظر می گیریم، یافتن یک پزشک خبره که به دستورالعمل های دقیق برای عقیم سازی و دفع سوزن پایبند باشد، بسیار مهم است. این تضمین می کند که در حین بررسی درمان های جایگزین برای وضعیت خود، درمان ایمن و بهداشتی دریافت کنید. ضروری است که از آخرین تحقیقات در مورد طب سوزنی و اختلال نعوظ مطلع باشید، زیرا یافته های جدید ممکن است بر نحوه مشاهده و استفاده از این درمان در آینده تأثیر بگذارد.
جراحی اختلال نعوظ
در مواردی که داروها موثر نیستند، پزشک ممکن است درمان جراحی را توصیه کند. دو نوع روش ممکن است مورد استفاده قرار گیرد: ایمپلنت و جراحی عروق.
ایمپلنت ها
ایمپلنت آلت تناسلی، که به عنوان پروتز نیز شناخته می شود، توسط جراح در داخل آلت تناسلی قرار می گیرد تا مشکلات مربوط به اختلال نعوظ را برطرف کند. این دستگاه‌ها یک گزینه درمانی جایگزین برای افرادی که با درمان‌های سنتی اختلال نعوظ موفق نشده‌اند، ارائه می‌دهند. دو نوع اصلی ایمپلنت آلت تناسلی موجود است: بادی و چکش خوار.
- ایمپلنت های بادی: این نوع دستگاه به کاربر این امکان را می دهد که به صورت دستی محفظه ای را پمپ کند که سپس با مایع پر می شود و در نتیجه اندازه آلت تناسلی افزایش می یابد. ایمپلنت های بادی در مقایسه با سایر گزینه ها نعوظ با ظاهری طبیعی و احساسی را ارائه می دهند. با این حال، این دستگاه‌ها ممکن است نیاز به پر کردن و نگهداری گاه به گاه داشته باشند، و برخی افراد ممکن است مکانیسم پمپ را دست‌وپاگیر یا دشوار بدانند.
- ایمپلنت های چکش خوار: این نوع پروتز آلت تناسلی امکان تنظیم دستی موقعیت آلت تناسلی را با خم کردن آن به شکل دلخواه فراهم می کند. ایمپلنت‌های چکش‌خوار اغلب ساده‌تر عمل می‌کنند، اما ممکن است به اندازه دستگاه‌های بادی ظاهر و احساس واقعی نداشته باشند. برخی از کاربران همچنین ممکن است هنگام تلاش برای دستیابی به زاویه یا موقعیت خاصی با این نوع پروتز، ناراحتی یا مشکل را تجربه کنند.
ایمپلنت آلت تناسلی معمولاً برای افراد مبتلا به اختلال نعوظ شدید در نظر گرفته می‌شود که در برابر درمان‌های معمولی مانند داروهای خوراکی، پمپ‌های خلاء و اصلاح شیوه زندگی مقاوم هستند. در حالی که بسیاری از بیماران پس از دریافت ایمپلنت آلت تناسلی، میزان رضایت بالایی را گزارش می‌کنند، برخی هنوز ممکن است عوارض یا نارضایتی از نتایج را تجربه کنند که به طور بالقوه آنها را به فکر برداشتن دستگاه می‌اندازد.
قبل از انتخاب ایمپلنت آلت تناسلی، ضروری است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد مزایا و معایب بالقوه مرتبط با این روش گفتگوی عمیق داشته باشید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا تعیین کنید که آیا این گزینه درمانی با نیازها و ترجیحات خاص شما مطابقت دارد و در عین حال راهنمایی در مورد خطرات یا عوارض احتمالی که ممکن است در حین یا بعد از جراحی ایجاد شود ارائه می دهند.
جراحی عروق
جراحی عروق یک رشته تخصصی پزشکی است که بر درمان بیماری‌ها و شرایط مرتبط با رگ‌های خونی، به‌ویژه مواردی که ممکن است منجر به انسداد شریان‌ها شود، تمرکز دارد. این نوع جراحی معمولاً برای افرادی که تروما یا آسیب لگن را تجربه کرده اند که منجر به عوارض عروقی می شود اختصاص دارد. یکی از اهداف اولیه جراحی عروق، بازگرداندن جریان خون کافی به نواحی آسیب دیده مانند آلت تناسلی است که می تواند به ویژه برای مردانی که اختلال نعوظ را تجربه می کنند، مهم باشد.
جراحی عروقی برای اختلال نعوظ ممکن است شامل ترمیم عروق مسدود شده یا پیکربندی مجدد عروق خونی برای بهبود گردش خون باشد. این نوع روش در افراد جوان‌تر موفقیت‌آمیزتر است، زیرا بدن آنها اغلب سازگارتر است و می‌تواند به سرعت بهبود یابد. با این حال، درک این نکته ضروری است که هر مداخله جراحی دارای مزایا و معایب خاص خود است. قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی عروق برای اختلال نعوظ ، ضروری است که یک گفتگوی باز و صادقانه با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای بالقوه مرتبط با این روش داشته باشید.
اختلال نعوظ و دیابت
اختلال نعوظ یک مشکل رایج است که بسیاری از مردان، به ویژه آنهایی که دیابت دارند، تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع، طبق یک بررسی در سال ۲۰۱۴، خطر ابتلا به اختلال نعوظ در مردان مبتلا به دیابت تقریباً ۵۰٪ است. این ارتباط بین این دو بیماری را می توان به عوامل مختلفی مرتبط با دیابت و تأثیر آن بر سلامت کلی بدن نسبت داد.
دیابت یک بیماری مزمن است که بر نحوه پردازش گلوکز در بدن تأثیر می گذارد، نوعی قند که به عنوان منبع انرژی ضروری برای سلول های شما عمل می کند. هنگامی که بدن شما به دلیل دیابت گلوکز را به درستی ذخیره نمی کند، گلوکز اضافی در جریان خون شما یافت می شود که منجر به افزایش سطح قند خون می شود. دو نوع عمده دیابت وجود دارد: نوع ۱ و نوع ۲.
مقادیر بالای قند در خون می تواند منجر به آسیب به عروق خونی و اعصاب مختلف در سراسر بدن شود. این آسیب نه تنها بر اندام‌های حیاتی مانند قلب و کلیه‌ها، بلکه بر عروق خونی کوچک‌تر و اعصاب اطراف آلت تناسلی نیز تأثیر می‌گذارد. هنگامی که این رگ‌های خونی و اعصاب آسیب می‌بینند، نعوظ برای مرد دشوارتر می‌شود که یکی از علائم رایج اختلال نعوظ است.
علاوه بر اثرات فیزیکی دیابت بر رگ های خونی و اعصاب بدن، عوامل روانی مانند استرس، اضطراب و افسردگی نیز می توانند در ایجاد اختلال نعوظ نقش داشته باشند. مردان مبتلا به دیابت ممکن است این چالش های عاطفی را به دلیل مدیریت روزانه و عوارض بالقوه مرتبط با وضعیت خود تجربه کنند. در نتیجه، پرداختن به جنبه های سلامت جسمی و روانی دیابت برای حفظ سلامت جنسی مطلوب و رفاه کلی بسیار مهم است.
راه های پیشگیری از اختلال نعوظ
راه های پیشگیری از اختلال نعوظ در قالب مخاطب عمومی
اختلال نعوظ مشکل رایجی است که بسیاری از مردان با آن مواجه هستند و ایجاد تغییرات در شیوه زندگی سالم می تواند به جلوگیری از بروز یا بدتر شدن آن کمک کند. با انجام مراحل زیر، نه تنها خطر ابتلا به اختلال نعوظ را کاهش می دهید، بلکه سلامت و رفاه کلی خود را نیز بهبود می بخشید:
- شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت را که به اختلال نعوظ کمک می کنند، مدیریت کنید. معاینات منظم با پزشک می تواند به شناسایی و درمان زودهنگام این مشکلات کمک کند.
- به طور منظم ورزش کنید، با هدف حداقل ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط در بیشتر روزهای هفته. این نه تنها به حفظ وزن سالم کمک می کند، بلکه جریان خون را در سراسر بدن بهبود می بخشد.
- برای کاهش فشار بر قلب و بهبود سلامت کلی، وزن متوسطی را حفظ کنید. اضافه وزن می تواند به مشکلات مختلف سلامتی از جمله اختلال نعوظ کمک کند.
- بر خوردن یک رژیم غذایی متعادل که شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین بدون چربی و چربی های سالم است تمرکز کنید. این به حفظ وزن بدن سالم کمک می کند و از عملکرد بهینه تمام سیستم های بدن پشتیبانی می کند.
- راه هایی برای مدیریت استرس پیدا کنید، مانند مدیتیشن، یوگا، یا سایر تکنیک های آرامش بخش. استرس مزمن می تواند بر سلامت جنسی و رفاه کلی تأثیر منفی بگذارد.
- با هدف قرار دادن ۷ تا ۹ ساعت خواب در هر شب، یک برنامه خواب منظم ایجاد کنید. کیفیت پایین خواب با اختلال نعوظ و سایر مشکلات سلامتی مرتبط است.
- اگر اضطراب یا افسردگی را تجربه می کنید، کمک بگیرید، زیرا این شرایط سلامت روان می تواند به اختلال عملکرد جنسی کمک کند. گزینه های درمانی شامل درمان، دارو و تغییر سبک زندگی است.
- ملاقات با یک روان درمانگر را در نظر بگیرید تا در مورد نگرانی های خود در مورد اختلال نعوظ صحبت کنید. صحبت در مورد هر گونه اضطراب یا ناامنی در رابطه جنسی می تواند به بهبود اعتماد به نفس و رضایت کلی شما کمک کند.
- اگر سیگار می کشید، سیگار را ترک کنید، زیرا با کمک به آسیب عروقی و کاهش جریان خون، خطر ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش می دهد. برنامه های ترک سیگار و درمان های جایگزین نیکوتین برای حمایت در دسترس هستند.
- مصرف الکل را به قطع و محدود کنید تا خطر ابتلا به اختلال نعوظ را کاهش دهید. مصرف بیش از حد الکل می تواند منجر به مشکلات سلامتی متعددی از جمله اختلال عملکرد جنسی شود.
- از مصرف داروهایی که توسط پزشک شما توصیه نشده است خودداری کنید، زیرا ممکن است به اختلال نعوظ و سایر مشکلات سلامتی کمک کنند. اگر با سوء مصرف مواد مبارزه می کنید، از یک برنامه توانبخشی یا گروه حمایتی کمک بگیرید.
با برداشتن این گام‌ها به سمت یک سبک زندگی سالم‌تر، می‌توانید خطر ابتلا به اختلال نعوظ را به میزان قابل توجهی کاهش دهید و در عین حال بهزیستی کلی خود را نیز بهبود بخشید. معاینات منظم و ارتباط باز با پزشک برای تشخیص و درمان زودهنگام هر شرایطی که ممکن است به اختلال نعوظ کمک کند ضروری است.
چه زمانی با پزشک صحبت کنیم؟
وقتی نوبت به بحث در مورد اختلال نعوظ با یک متخصص پزشکی می‌شود، بسیاری از افراد به چالش کشیدن این موضوع را آشکارا، به‌ویژه با شریک زندگی‌شان، می‌دانند. مهم است که به یاد داشته باشید که اختلال نعوظ بیشتر از آن چیزی است که ممکن است تصور شود و کمک گرفتن از پزشک می تواند به تشخیص دقیق علائم شما منجر شود.
برای افراد غیرعادی نیست که گهگاه در حفظ نعوظ با مشکل مواجه شوند، به خصوص در دوره های استرس شدید یا زمانی که تغییرات ناگهانی در رژیم غذایی یا عادات سبک زندگی ایجاد می شود. با این حال، اگر متوجه شدید که قادر به دستیابی یا حفظ نعوظ به طور مداوم در طی چند هفته نیستید، توصیه می‌شود در مورد این موضوع با پزشک خود مشورت کنید.
در موارد خاص، علائمی که شما تجربه می کنید ممکن است مستقیماً با اختلال نعوظ مرتبط نباشد، اما در عوض می تواند نشان دهنده یک بیماری زمینه ای دیگر باشد. با انجام یک سری آزمایش و ارزیابی، پزشک می تواند این شرایط بالقوه را غربالگری کند و در نهایت آنها را به عنوان علل احتمالی رد کند.
مقابله با ناامیدی و خجالتی که با علائم اختلال نعوظ همراه است می تواند چالش برانگیز باشد، اما منابع متعددی برای کمک به شما وجود دارد. اگر مشکوک هستید که ممکن است اختلال نعوظ را تجربه کنید، ضروری است که در یک گفتگوی باز و صادقانه با پزشک خود در مورد نگرانی های خود شرکت کنید و گزینه های مختلف درمانی موجود را بررسی کنید.
کلام پایانی
- در موارد متعدد، می توان علائم اختلال نعوظ را از طریق روش های مختلف افزایش داد. بسیاری از داروها و درمان ها برای این منظور در دسترس هستند. علاوه بر این گزینه‌ها، دستگاه‌های خاصی مانند پمپ‌های خلاء نیز می‌توانند به طور موقت برای مدیریت علائم اختلال نعوظ شما به منظور ادامه برقراری رابطه جنسی بدون اختلال استفاده شوند.
- برنامه درمانی خاصی که برای شما مناسب تر است به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد، از جمله شدت اختلال نعوظ شما و اینکه آیا با یک بیماری خاص مرتبط است یا خیر. پزشک شما در طول این فرآیند از نزدیک با شما همکاری خواهد کرد و اطمینان حاصل می کند که مزایا و خطرات احتمالی مرتبط با هر نوع درمان را به طور کامل توضیح می دهد.
- درک این نکته ضروری است که اختلال نعوظ یک بیماری شایع است که توسط بسیاری از افراد تجربه می شود. اگر متوجه شدید که با علائم اختلال نعوظ دست و پنجه نرم می کنید، ضروری است که به سرعت با پزشک خود مشورت کنید. این به آنها امکان می‌دهد تا علل زمینه‌ای را شناسایی کرده و مناسب‌ترین طرح درمانی را برای موقعیت منحصر به فرد شما آغاز کنند.
